„Podobnie jak pierwsze relacje przywiązania umożliwiają rozwój dziecka,

tak nowa relacja z terapeutą pozwala pacjentowi na zmianę."

David J. Wallin, Przywiązanie w psychoterapii

  • B23
  • B61
  • B12
  • B84

1471236 757970324232925 1883462223 n

Odwaga do nieposłuszeństwa jest niezbędnym warunkiem rozwoju człowieka.

 

Dziecko, które boi się być "niegrzeczne", stanie się człowiekiem udającym dorosłego, zniewolonym i podporządkowanym wielu realnym i wyimaginowanym ograniczeniom, wiecznym dzieckiem, które boi się rozgniewać rodziców (nie tylko tych realnych, także tych we własnym umyśle).

 

Budowanie własnej drogi satysfakcjonującego, szczęśliwego życia, jest możliwe, jeśli jesteśmy w stanie wytrzymać cudze niezadowolenie.

 

Jeśli rodzice mieli wystarczająco dużo miłości, mądrości i cierpliwości, żeby pozwalać dzieciom na eksperymentowanie, wystarczająco dużo zaufania do rozwijającego się człowieka, żeby wierzyć, że nawet jeśli zrobi coś złego lub głupiego, to jest w stanie to korygować, uczyć się na błędach - pomogą dziecku wchodzić w świat z wrażliwością NA SIEBIE I INNYCH, utrzymując równowagę między szacunkiem dla norm społecznych i własnych potrzeb, rozumiejąc, że na zbudowanie sprawnego systemu adaptacji / kontroli emocjonalnej potrzeba wielu lat.

 

Osoby, które miały mniej szczęścia, które były terroryzowane żądaniem pełnego posłuszeństwa przez rodziców niewytrzymywujących żadnego odstępstwa od własnej woli lub przerażonych spontanicznością i niesfornością kilkulatka, jako zapowiedzią życiowej porażki, muszą sobie radzić inaczej:

 

- mogą szukać wsparcia w innych dorosłych (w życiowych "zastępczych rodzicach"),

 

- albo mogą sięgnąć po psychoterapię, żeby rozluźnić gorset narzucony przez wczesne dziecięce doświadczenia.

 

Gorgonia Wróbel-Sucharska

fot. autor nieznany

ave arnoldOsoba z depresją od swoich bliskich potrzebuje wyraźnych sygnałów:

  1. Widzę, że cierpisz. Bardzo ci współczuję
  2. Nie zgadzam się na bierność, na utknięcie w cierpieniu - szukajmy pomocy. Natychmiast!

Depresja ZAWSZE jest powiązana z trudnościami w optymalnym regulowaniu własnych emocji i pragnień.
Jeśli chcemy pomóc w chorobie- najpierw trzeba rozważyć leczenie, które złagodzi dotkliwość objawów.
Ale potem konieczna jest weryfikacja codziennego życia:

  • określenie, jak mogę pomóc rozpoznać chwile, w której bliski mi człowiek tłumi swoje prawdziwe uczucia i dążenia,
  • refleksja, czy nie przyczyniam się do ukrywania prawdy o jego wewnętrznym świecie.

Z depresją da się wygrać. Ale jest to droga, na której zmieniać muszą się wszyscy.

tekst: Gorgonia Wróbel-Sucharska
fot. Ave Arnold